GPD04ุ6
March 3, 1968
3 มีนาคม พ.ศ. 2511
folder #27
Place: Chiang Mai/เชียงใหม่
Setting: studio of T.T.S./ห้องบันทึกเสียง วิทยาลัยพระคริสต์ธรรมแมคกิลวาร
Performer(s): Nai GaewMa Pinnoaek/นายแก้วมา พิณโนเอก
Medium: Salaw/สะล้อ
Language: Lanna/ภาษาล้านนา
นายแก้วมาเป็นคนตาบอด อายุ 64 ปี (พ.ศ. 2511) อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกับนายหมอก (บ้านป่าป้อง อ.ดอยสะเก็ด) ซึ่งเป็นนักเล่นพิณเปี๊ยะ เครื่องดนตรีชิ้นเดียวที่นายแก้วมาบรรเลงได้คือสะล้อ ซึ่งเขาเล่นได้อย่างพอประมาณ นายแก้วมาสามารถบรรเลงได้หลายเพลงพอสมควร ทั้งนี้เขาไม่ได้ทำมาหากินด้วยการบรรเลงสะล้อ แต่เขาบอกว่าเขาบรรเลงให้คนในหมู่บ้านฟังในโอกาสต่าง ๆ เขาได้รับการสนับสนุนจากครอบครัวของเา สะล้อของเขามีเสียงแหลมมาก และเขาเล่นด้วยน้ำเสียงที่ “แหบ” นักดนตรีล้านนามีความคิดเห็นที่แตกต่างกันว่าควรเล่นสะล้อเสียงแหบหรือไม่ เขาจับคันชักในท่า “คว่ำ” เหมือนกับคันชักเชลโล ช่างสะล้อส่วนใหญ่ใช้ท่า “หงาย” เช่นเดียวกับนักเล่นเบส (เครื่องสายในวงออเครสตร้า)
Nai GaewMa was a blind man, aged 64, who lived in the same village as Nai Mawk, the Pia player. His only instrument was the Salaw fiddle, which he played with modest skill. He knew quite a large number of tunes. He did not make a living by his playing, but he said he did play for people around the village as he was needed. He was supported by his family. His Salaw was very high pitched and he played with a “scratchy” tone. Lanna musicians were of a mixed opinion whether or not this “scratchiness” was desirable or not. He grasped the bow in the “overhanded” position like a cello bow. Most Salaw players used the “underhanded” position as string bass players do.

ผู้จัดทำข้อมูล

ผู้ช่วยศาสตราจารย์สงกรานต์ สมจันทร์
หลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีศึกษา
ผู้อำนวยการศูนย์ความเป็นเลิศด้านดนตรีและนาฏศิลป์ล้านนา
มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่