GPD042
February 20, 1968
October 20, 1969
20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2511 และ
20 ตุลาคม พ.ศ. 2512
folder #37
Place: Chiang Mai/เชียงใหม่
Setting: Studio of T.T.S./ห้องบันทึกเสียง วิทยาลัยพระคริสต์ธรรมแมคกิลวารี
Performer(s): Nai TaKum/นายต๋าคำ ชัยวิณา
Medium: Singing/เสียงร้อง, Sueng/ซึง, Salaw/สะล้อ
Language: Lanna/ภาษาล้านนา
ค่าวหงส์หินทั้ง 2 ตอน บันทึกไว้ในคราวเดียวกัน (กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2511) มีการเพิ่มการบันทึกตอนที่สองลงในเทปจากการบันทึกภายหลัง (ตุลาคม พ.ศ. 2512) การบันทึกทั้งสองนี้แสดงให้เห็นถึงความสามารถของนายต๋าคำโดยเฉพาะความทรงจำอันมากมายของเขาสำหรับมหากาพย์ที่ขยายออกไป และอารมณ์ขันและความขี้เล่นของเขาในสถานการณ์การเกี้ยวพาราสีในจินตนาการ ต่อมาด้วย “สะล้อพูดได้” โดยเขาใช้สะล้อบรรเลงเลียนแบบเสียงนกกลางคืนและการผันคำของคำพูด นายต๋าคำเป็นเพชรเม็ดงาม และไม่ได้หยาบคายขนาดนั้น เขาสูงประมาณ 4 ฟุต 10 นิ้ว และเมื่อฉัน (6 ฟุต 4 นิ้ว) พาเขาจากกระท่อมไปที่รถของฉันเพื่อเยี่ยมชมสตูดิโอ ก็กลายเป็นเรื่องราวที่ขำขันของเพื่อนบ้าน เพื่อนร่วมงานของไดค์ที่โรงเรียนกำลังคิดว่า “เจอร์รี่กำลังทำสิ่งแปลกๆ มากขึ้น”
The two Hong Hin episodes were recorded in one session (Feb 68). The two courting episodes were added to the tape later (Oct 69). These two sessions show Takum at his very best – his vast memory for extended epics and his playful humor in imaginary courting situations. The latter are full of “talking Salaw” where he uses the fiddle to imitate the sounds of night birds and the inflections of the spoken word. Takum was a diamond in the rough, and not so rough at that. He stood about 4’10” and when I (6’4”) led him from his hut to my car for a visit to the studio it was the subject of much amusement by the neighbors. My colleagues at our school just thought that “Gerry is doing more of his weird stuff.”
ผู้จัดทำข้อมูล
ผู้ช่วยศาสตราจารย์สงกรานต์ สมจันทร์
หลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่